Struktura tela: U okviru ovog razdela koji je poznat i pod nazivom sunđeri se nalaze sesilni organizmi koji naseljavaju u najvećem broju slučajeva morske ekosisteme, a samo mali broj slatkovodne. To su primitivne životinje, a njihova primitivnost se ogleda u tome što nemaju tkiva i organe, već se nalaze na ćelijskom nivou organizacije. Najveći broj predstavnika se karakteriše asimetrijom tela, a samo su primitivne vrste radijalne simetrije. Oblik i boja njihovog tela može da varira u širokim granicama. Takođe su im i dimenzije varijabilne, pa su tako najsitnije vrste duge svega pet milimetara, a najveće mogu dostizati dimenzije i do dva metra. Sunđeri mogu biti različite morfološke složenosti, ali se ipak mogu razlikovati tri morfološka tipa: askon, sikon i leukon. Askon tip je najjednostavniji i karakteriše se tankom mezoglejom. Pore se na površini nastavljaju u kanale koji se otvaraju u prostranu centralnu duplju koja se naziva paragastralna duplja ili spongocel. Ova duplja je obložena hoanocitama. Kod sikon tipa mezogleja je deblja, a spongocel obrazuje bočno raspoređena udubljenja u vidu cilindričnih džepova, koji sa okolnom sredinom komuniciraju preko dovodnih kanala. Samo ovi džepovi su obloženi hoanocitama. Leukon tip je najsloženiji. Karakteriše se najjače razvijenom mezoglejom koja je ispunjena komoricama koje su u vezi sa spoljašnjom sredinom preko sistema dovodnih kanala, a sa centralnom dupljom preko sistema odvodnih kanala. Hoanocite su ograničene samo na površinu komorica. Karakteriše ih dvoslojan telesni zid sa mnogobrojnim sitnim otvorima – porama i jednim velikim otvorom – oskulum. U spoljašnjem sloju telesnog zida se nalaze spljoštene ćelije koje imaju zaštitnu ulogu i označavaju se kao pinakocite. Pored pinakocita u ektodermu se sreću i ćelije nazvane porocite se diferenciraju od pinakocita i imaju funkciju provođenja vode iz spoljašnje sredine u paragastralnu duplju. Predstavnici klase Hexactinellida na površini nemaju istu građu ektoderma kao ostali sunđeri. Naime, na površini tela imaju tanak sloj sincicijuma koji je označen kao dermalna membrana. Ispod ovog sloja se nalazi središnja membrana u čiju građu ulaze kolagena vlakna. Treći sloj se naziva trabekularni sincicijum koji je mrežaste strukture. Endoderm je izgrađen od ćelija koje su nazvane hoanocite koje se karakterišu citoplazmatičnim izraštajem u vidu kragne i prisustvom jednog dugog biča. Hoanocite svojim bičevima potiskuju vodu kroz telo sunđera i skupljaju hranljive čestice. Između ova dva sloja se nalazi pihtijasta masa u kojoj su smeštene različite ćelije, i ovaj sloj je označen kao mezogleja. Ovaj sloj je kod nekih sunđera tanak, a kod drugih manje ili više zadebljao. Ima pre svega potpornu i zaštitnu ulogu (kod mnogih je neprijatnog mirisa i ukusa ili sadrži otrovne materije).
Metabolizam: Ishrana je filtracionog tipa, što podrazumeva da iz okolne sredine izdvajaju, cede sitne čestice. Disanje i izbacivanje štetnih produkata metabolizma vrši se pomoću vodenog toka, i to na celokupnoj površini koja je u kontaktu sa vodom. Sunđeri u kojima kao simbionti žive zelene alge koriste i kiseonik koji one oslobađaju u procesu respiracije. Pojedine ćelije se karakterišu prisustvom krupnih vakuola kojima se održava vodni balans i odstranjuju krajnji produkti metabolizma.
Razmnožavanje: Sunđeri se razmnožavaju bespolnim i polnim putem. Bespolno razmnožavanje se vrši pupljenjem koje može biti unutrašnje ili spoljašnje. U sastav spoljašnjeg pupoljka ulaze delovi pinakoderma, mezogleje, hoanoderma i spongocela. Retko se dešava da se spoljašnji pupoljak odvoji od tela majke i zbog toga nastaju kolonije sunđera. Unutrašnji pupoljci se nazivaju gemule. Ove strukture se uglavnom sreću kod slatkovodnih, a ređe i kod morskih sunđera. Obrazovanje gemula kod slatkovodnih sunđera je povezano sa nastupanjem nepovoljnih uslova spoljašnje sredine. Naime, oni unutrašnje pupoljke obrazuju u jesen ili početkom zime. Ove strukture se kod morskih sunđera obrazuju povremeno i njihov biološki smisao je širenje areala. Polne ćelije se obrazuju u pihtijastoj masi. Sunđeri su uglavnom hermafroditni organizmi, mada manji broj vrsta ima odvojene polove. Kod ovih životinja gonade nisu razvijene. Diferencijacija polnih ćelija je dosta raznovrsna. Embrionalno razviće je takođe dosta varijabilno.
Klasifikacija: Razdeo Porifera možemo podeliti na pet klasa:
2. Klasa Hexactinellida
3. Klasa Demospongia
4. Klasa Archaeocyatha
5. Klasa Stromatoporoidea
